Την μέρα εκείνη άγριου χειμώνα μοιραία
των Κερατιωτών μικρών και μεγάλων η παρέα
αποβιβάστηκε με βαλίτσα φόβους και ελπίδα στου
Οβριοκάστρου την ραχούλα...
και τα βουνά αντιλαλούν από το σουξέ που τραγουδάμε με
ένα στόμα:
Δεν τα φάγαμε μαζί δεν είμαστε ναζί,
δεν είμαστε παπούα δεν είμαστε ζουλού
ούτε και ο αιρετός μας ο Σταύρος ο Ιατρού...
εδώ στα μπλόκα ενωμένα της αποφάσεως την ημέρα
την γιορτάζουμε όλη μέρα μέρα παρά μέρα
περικυκλώνοντας τα ΜΑΤ
πετάμε στρακαστρούκες τραγουδιών και γέλιου...
ο αέρας κύματα αντιλαλούν από του σουξέ
δεν είμαστε ζουλού δεν είμαστε παπούα
είμαστε δισέγγονα των άγριων αετών
στην Κερατέααα ρε αέέέέρααα ...