Κάποιες στιγμές ευάλωτες, που θέλουμε να πεθάνουμε και να αναστηθούμε συναισθηματικά, αναζητούμε το ταξίδι... τον ιππότη με το άσπρο άλογο, που θα μας πετάξει στα ουράνια, αλλά κλείνουμε τα μάτια, βάζουμε παρωπίδες, στα μηνύματα της αλήθειας, φτιάχνουμε την ατμόσφαιρα του παραμυθιού, το ζούμε με όλο μας το είναι και όταν τελειώνει η διαδρομή, καταλαβαίνουμε τα κομμάτια του παζλ που συνέθεταν το ψέμα… θα συναντηθούμε ποτέ; Πώς να εμπιστευτείς ξανά;
Ίσως γι’ αυτό εσείς οι άντρες, προτιμάτε το εφήμερο… τις στιγμές…