Εμφανιζόμενη ανάρτηση

Ποιητικές συλλογές με τη συμμετοχή της Πετρούλας Σίνη μέσα στο έτος 2015

Να ευχαριστήσω για μια ακόμη φορά που με τιμήσατε να με συμπεριλάβετε σε τρεις ποιητικές συλλογές μέσα στο 2015! Ήτοι -τον Όμιλο για την ...

Πέμπτη 29 Μαΐου 2014

Θα μιλήσουμε με χρώματα και γράμματα


Κι επειδή θα μιλήσουμε με χρώματα και γράμματα 

σου γράφω αγαπημένε μου δεν σταμάτησα να σου γράφω

για όσα δεν ειπώθηκαν όταν μιλούσαν τα σώματα 

ως γνωστόν οι ερωτευμένοι δεν μιλούν

γραμμένη με έχεις, άγνωστε μου εραστή ... 


Πετρούλα Σίνη 30/5/2014


Κατά τον Λακάν, μέσα από τον ναρκισσισμό μας αυτός που μιλάει είναι ο σωσίας μας . Το ego είναι μισό χωρίς την ομιλία. Υφίσταται δε και η γλώσσα του σώματος. Εξάλλου οι ερωτευμένοι δεν μιλούν. Μιλά η γλώσσα του σώματός τους...


Από ημερίδα της Γαλλικής Σχολής των Φόρουµ του Λακανικού Πεδίου


4 και 5 Δεκεµβρίου 2010 με θέμα "Η ΟΜΙΛΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΓΡΑΠΤΟ στην ψυχανάλυση" αντιγράφω :«το ασυνείδητο είναι δοµηµένο σαν µια γλώσσα (langage)», να αναγνωρίσει τους µηχανισµούς που είναι παρόντες τόσο στα µορφώµατα του ασυνειδήτου όσο και στην ποιητική δηµιουργία και να αναγνωρίσει το φροϋδικό ασυνείδητο ως επιστέγασµα της γλώσσας (langage). Τι αποµένει από την επιστροφή αυτή; Ποιες οι επεξεργασίες, ποιες οι εξελίξεις;

«Η ανάλυση δεν µπορεί παρά να στοχεύει στην ανάδειξη µιας οµιλίας πραγµατικής όπως και στην
πραγµάτωση της ίδιας της ιστορίας του υποκειµένου, στην σχέση του µε το µέλλον»


Από την οµιλία (parole), όπως περιγράφεται στο «Λειτουργία και πεδίο», η οποία συγκροτεί το ασυνείδητο ως οµιλία απωθηµένη και η οποία καλείται να αποκατασταθεί µέσα σε µια οµιλία πλήρη, έως την έννοια του οµιλ-όντος (parlêtre) όπως αναφέρεται στο συνέδριο για τον Τζόυς το 1979, µεσολαβεί ένας ολόκληρος κόσµος.

Το Οµιλ-ον (parlêtre) το οποίο, σύµφωνα µε τα λεγόµενα του Λακάν, πρέπει να αντικαταστήσει το φροϋδικό ασυνείδητο, ενέχει την έννοια του ασυνειδήτου ως γνώση οµιλουµένη, γνώση της «γλωσσολαλίας». Το µέσο που επιτρέπει να αποµονώσουµε το σηµαίνον που ακούγεται σ΄ένα γλωσσικό σύστηµα είναι της διάστασης του γράµµατος: το γράµµα, τόσο αγαπητό στον Λακάν που του έδωσε το προνόµιο να σηµάνει την έναρξη των «Γραπτών» του υπό τη µορφή του «Σεµιναρίου για το κλεµµένο γράµµα», το γράµµα που, πάντοτε, φτάνει στον προορισµό του. Γράµµα διακριτό από το σηµαίνον αλλά ταυτόχρονα απαραίτητο για την λειτουργία του, απόδειξης γενοµένης από την «θέση που κατέχει το γράµµα στο ασυνείδητο».

Γράµµα αίτιο του ασυνειδήτου που ορίζει το σύνορο, ή «ορθότερα, γράµµα- ακτογραµµή (littorale) δηλαδή γράµµα που υποδηλώνει ότι ένα ολόκληρο πεδίο είναι πλασµένο για ένα άλλο πεδίο, ως σύνορο, εφόσον µεταξύ τους αυτά τα πεδία είναι ξένα, κατά τρόπο ώστε να µην τα ενώνει καµία αµοιβαιότητα» : αυτό το γράµµα επικαλείται την απόλαυση.

Και όλο το θεωρητικό οικοδόµηµα του συµπτώµατος αποδεικνύει ότι ο Λακάν ξεκινάει από την θέση του γράµµατος ως τον «… σπινθήρα εκείνο που καθηλώνει σε ένα σύµπτωµα - µεταφορά όπου η σάρκα ή η λειτουργία λαµβάνονται ως σηµαίνοντα στοιχεία - την απροσπέλαστη από το συνειδητό υποκείµενο σηµασία, όπου αυτό αποφασίζει και να παραµείνει» για να καταλήξει στις επεξεργασίες της «Ραδιοφωνίας» επί του συµπτώµατος ως µυθοδεσία (fixion) της απόλαυσης.

Ο Λακάν µάς δείχνει ότι το σύµπτωµα είναι πρώτα απ’όλα τρόπος απόλαυσης. Είναι ξεκάθαρο στην «Τρίτη»: Το ασυνείδητο είναι µια γνώση που αρθρώνεται από την γλώσσα, ενώ το σώµα, που την µιλά, δεν προσδένεται σε αυτήν, παρά µόνο δια µέσου του Πραγµατικού, από το οποίο απολαµβάνει ». Ο άνθρωπος µιλά µε το σώµα του."

Παρασκευή 23 Μαΐου 2014

Δεν είναι απάντηση


Δεν είναι απάντηση σε τόση αγάπη το ψέμα 
όχι δεν είναι δάκρυα μετά από τόσο πόνο 
άσε με να πω κι εγώ ένα ψέμα 



Να μη φαίνονται τα μηνύματα και τα διάφανα καλλιγραφικά 
γράμματα ως κύκλος στο υπερκείμενο
από δαιμονικούς ιστούς κρυμμένα σ'ένα γλωσσοδέτη φτυσμένο 
"Τα παιδία παίζει" 
Φτου σκουλικομυρμηγκότρυπα...
Είχε βρέξει απλά κι έπρεπε να πέσει φως στη τρύπα, για να γίνει ο διαχωρισμός μεταξύ σκουληκιών και μυρμηγκιών...

https://www.youtube.com/watch?v=Rg6vc66foXE
 εάν ποτέ ξεχώριζε η τόσο δα ποταπή καμία που έχασε την ομπρέλα της για το πέταγμα... τα φτερά της βουτηγμένα στην λάσπη  
https://www.youtube.com/watch?list=PLIHkP6SHP8RuBhiMGioo2nwSg8NYHPoZB&v=HKh6XxYbbIc
Κοιτώντας τα άστρα πάντα θα πέσει ένα
για να κάνεις μιαν ευχή
συγχρόνως και κάποια άλλη ψυχή φεύγει
- "μην τα μετράς " συνήθιζε η μαμά μου να μου λέει όταν ήμουν μικρή
μυρμηγκιές θα βγουν στα χέρια σου 




"Αφέντης μας έν κι αγαπούμεν τον
Κι απ’ εκείνον έν καλή η ζωή μας.
Γιατί γύρισες γιατί βρώμισες;
Πέ με τι έπαθες, πέ με τι έχασες;
Άι καρδιά μου, άι ψυχή μου!
Άι το ετούτο μου, άι το εκείνο μου,
Άχ σπί τμου,άχ στέγη μου!
Άχ θησαυρέ μου, αχ χρυσοπηγή!
Έλα καλέ μου, έλα σάχη μου,
Χαρά δεν δίδεις, δός μας άνεμο!
Πού διψά πίνει, πού πονεί λαλεί,
Μηδέν τσάκωσες,καλέ, το γυαλί;" Ρουμί


Yπόμνημα:
έν: είναι, πβ. τον τύπο «ένι» του ιδιώματος της Σίλλης[9].
Το γυαλί, περσικά «τζαμ» (εδώ σημαίνει «ποτήρι»), είναι ένα αγαπητό σύμβολο στην περσική ποίηση.

Γνωστή είναι η εξιστόρηση του μεγάλου Πέρση μυστικού ποιητή Ρουμί, στο έπος Μεσλεβί (Mathnawi, περσ. مثنوی معنوی), που περιγράφει το περπάτημα ενός μυρμηγκιού πάνω σε ένα χειρόγραφο (πιθανότατα ένα εικονογραφημένο αντίτυπο του Κορανίου) πριν αναφωνήσει για τις πανέμορφες εικόνες που η πένα δημιούργησε. Το μυρμήγκι θα διδαχθεί ωστόσο στην πορεία πως δεν είναι η πένα που ευθύνεται για τη δημιουργία, αλλά το χέρι του καλλιγράφου και πιο σωστά όχι το χέρι αλλά ο νους του κ.ο.κ, καταλήγοντας τελικά στην πρωταρχική πηγή όλων που είναι ο Θεός

Δευτέρα 19 Μαΐου 2014

όσο απομακρυνόμαστε δείχνει πιο κακός (αυστηρός)

Πίνακας της Κατερίνας Καραγιάννη Ιατροπούλου
"όσο απομακρυνόμαστε δείχνει πιο αυστηρός"Δημήτρης Ιατρόπουλος



Το παρακαλώ έχει δυο παραπάνω Α
κι ένα συγγνώμη στο Ο του κύκλου  λείπει να ολοκληρωθεί


Προκαλώ να φυλακίσεις τα σύννεφα
Μπορείς;
http://www.chemamadoz.com/c.html




H πάχνη πια εξανεμίστηκε  στον ήλιο
Η άνοιξη φεύγει κι εσύ εκεί με τις εμμονές σου
Όλα καταγράφηκαν και καταγράφονται
Τα λάθη πληρώνονται
Οι αλήθειες πονάνε επίσης
Τα ψεύτικα σενάρια και οι πισώπλατες μαχαιριές
κάποτε γυρνούν μπούμερανγκ
οι εξευτελισμοί και προσβολές στο πρόσωπο που τις κάνει

Τον πάγο που έφτιαξες να λιώσεις
Μπορείς;
Πόσες σφραγίδες πρέπει να ανοιχτούν ακόμη κατεβαίνοντας στην κόλαση σου ;
Πόσος κατακερμαρτισμός για να μάθεις τον άλλο σου εαυτό;
Ακόμα δεν βαρέθηκες
Ω εσύ ξένε ποιός είσαι ;
Που παρακαλάς για αφοσίωση
Υ.Γ. Ω ναι θα μου πείτε : και ο "Κύριος" δεν φόρεσε ποτέ κοστούμι!

Τετάρτη 14 Μαΐου 2014

Παρασκευή 9 Μαΐου 2014

Χόρνεϊ Κάρεν και μερικά στοιχεία "φετίχ" στη ψυχανάλυσή της

The Prepared Bouquet, 1957
René Magritte

Γράφει η Πετρούλα Σίνη
Η ψυχανάλυση της Κάρεν ξέφυγε από τα στενά Φρουδικά όρια των εκ γενετής  χαρακτηριστικών των ανθρώπων, από την μοναδικότητα του φαλλού στην μοναδικότητα της μήτρας στάθηκε και στον επηρεασμό του ατόμου- μέλους μιας κοινωνίας που το κάνει να έχει τρεις συμπεριφορές κατ’αυτήν. Δεν θυμάμαι να έχω διαβάσει κάπου αν έχει γράψει για τον δυαδισμό. Στην Κινέζικη φιλοσοφία εκφράζεται μέσα από τον συμβολισμό του Γιν-Γιανγκ, όπου το λευκό και το μαύρο αντιμάχονται και αλληλοσυμπληρώνονται, καθώς το ένα ενυπάρχει μέσα στο άλλο, σε έναν αιώνιο χορό δημιουργίας, συμβολίζοντας το ίδιο το σύμπαν, αλλά και την λειτουργία του Αρσενικού και Θηλυκού μέσα στο κάθε πλάσμα. Η Χόρνεϊ δημιούργησε μια τρίπτυχη τυπολογία ανθρώπινων χαρακτήρων: τον συμβιβαστικό, τον επιθετικό και τον αποξενωμένο τύπο.

Ο συμβιβαστικός τύπος είναι το άτομο που δείχνει έντονα την ανάγκη του να κερδίσει τη στοργή και την εκτίμηση των συνανθρώπων του. Τα άτομα με χαρακτήρα συμβιβαστικού τύπου είναι πρόσωπα αδύναμα που εξαρτώνται άμεσα από άλλα πρόσωπα, αντλούν την αυτοπεποίθησή τους από τη στάση που οι τρίτοι κρατούν απέναντί τους και αδυνατώντας να διακινδυνεύσουν την απώλεια της στοργής που τόσο πολύ χρειάζονται, καταπιέζουν κάθε είδος επιθετικότητας προτιμώντας να επωμισθούν τις ευθύνες και τις ενοχές ακόμη και όταν σε μια συγκεκριμένη κατάσταση δεν είναι δικές τους!

Το άτομο με επιθετικό χαρακτήρα θεωρεί δεδομένη την εχθρότητα των τρίτων -ακόμη και όταν δεν υπάρχει- και υιοθετώντας τη θέση ότι η ζωή είναι μια ατέλειωτη πάλη για την επιβίωση πασχίζει για την απόκτηση δύναμης και εξουσίας. Στις διαπροσωπικές του σχέσεις το άτομο αυτό στοχεύει πάντοτε στην επικράτηση, στη μείωση του συνανθρώπου του, στη δική του τελική νίκη.

Το αποξενωμένο άτομο πασχίζει να διατηρήσει μια συναισθηματική απόσταση ασφαλείας από τους συνανθρώπους του καθώς το συναίσθημα οικειότητας του δημιουργεί άγχος. Για να εξασφαλίσει την επιβίωσή του το άτομο προσπαθεί να γίνει συναισθηματικά αυτοδύναμο αποφεύγοντας τον ανταγωνισμό ή την αντιπαράθεση με τρίτους όσο και την οικειότητα και συναισθηματική εξάρτηση που μπορεί να απολήξουν σε ερωτικό "δεσμό".

Είμαι της  ταπεινής γνώμης- με τα λίγα που γνωρίζω- ότι η Κάρεν Χόρνεϊ ήθελε ως γυναίκα να ξεφύγει από τους φαλλοκράτες τον Φρόυντ και τον πατέρα της … πίστευε ότι η δομή του χαρακτήρα αναπτύσσεται από το σύνολο των παιδικών εμπειριών του ατόμου και δημιούργησε μια τρίπτυχη τυπολογία ανθρώπινων χαρακτήρων: τον συμβιβαστικό, τον επιθετικό και τον αποξενωμένο τύπο.

ΥΓ
 Δεν ξέρω αν το Γινγκ Γιανγκ ενυπάρχει μέσα μας αλλά ίσως προσωπικά έχω τον αποξενωμένο χαρακτήρ όπου για να εξασφαλίσω την επιβίωση μου προσπαθώ να γίνω συναισθηματικά αυτοδύναμη …στα δύσκολα λέω ότι έχω το αντράκι μέσα μου με συνδυασμό ενός σαδομαζοχισμού λατρείας στον  Ζακ Λακάν
Πετρούλα Σίνη

Διαβάστε επίσης το άρθρο από το οποίο άντλησα πληροφορίες : http://piperopoulos.blogspot.gr/2013/11/blog-post_23.html
 του Γιώργου Πιπερόπουλου  Δρ. Κοινωνιολογίας-Ψυχολογίας, καθηγητής Επικοινωνιολογίας και Πρόεδρος στο Τμήμα Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας στη Θεσσαλονίκη. Ο οποίος υπήρξε καθηγητής μου στην Ανωτάτη Βιομηχανική Σχολή Θεσσαλονίκης σημερινό Πανεπιστήμιο Μακεδονίας