Εμφανιζόμενη ανάρτηση

Ποιητικές συλλογές με τη συμμετοχή της Πετρούλας Σίνη μέσα στο έτος 2015

Να ευχαριστήσω για μια ακόμη φορά που με τιμήσατε να με συμπεριλάβετε σε τρεις ποιητικές συλλογές μέσα στο 2015! Ήτοι -τον Όμιλο για την ...

Παρασκευή 18 Απριλίου 2014

18/4/2014 Μεγάλη Παρασκευή (Τα γενέθλιά μου καθώς και επέτειος της αποχώρησης των ΜΑΤ από την Κερατέα)

Περί παιγνίων το ανάγνωσμα
Ψαλμός Π.Σ.
Κάτω από* ... το Μ(άλοξ**)...
Αποχώρηση ΜΑΤ   "#" ****
σε δυο κινήσεις *****

Γενέθλια πιτυοκάμπτισσας
"Ο Θεός είναι νεκρός" ***

μήνυμα αποχαιρετισμού με φιλί στον Ιούδα

Χτύπημα κάτω από τη ζώνη
*εκεί πάντα του χτυπά η σκέψη

κοσμολογικό επιχείρημα
ή υπαρξιακός μηδενισμός ;
Για τον κεραυνό εν αιθρία
η εικόνα δεν φεύγει
κάτι σαν ένα διαρκές σαχ ****
χωρίς προειδοποίηση
Τι  κοιτούσαν  και οι δύο;
προφανώς για απόφαση της διαιτησίας ****
"Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί"
ζύγισμα του 1.80
επόμενη στην σκηνή
νεκρική σιγή!

θλίψη και πόνος αβάσταχτος
αγαπημένα πρόσωπα που δεν βρίσκονται πια κοντά μας

τα καρφιά μπήχτηκαν βαθιά
οι πληγές ανοικτές κακοφορμούν
η φύση συμμετέχει 
Tώρα είναι νεκρή
κλειστά παράθυρα μουχλιασμένες σκέψεις
χρόνων που έφυγαν στιγμών που δεν ζει
οι καθρέφτες καλυμμένοι με υφάσματα
Πώς να γιορτάσεις σε πένθιμη μέρα;
βουβός θρήνος στην περιφορά απόψε
όπως και στις πορείες του καναπέ ...


Καλή Ανάσταση!
Άρατε πύλας ...

Υ.Γ.
Αν και άργησα να απαντήσω καθώς πρέπει
το δώρο... Ο Θρόνος ο μαρμάρινος ντε... να θυμίσω


επιστρέφεται για τα άλλα γενέθλια
 μαζί με τις παντοφλίτσες που είναι ειδικά
"ΓΙΑ ΣΕΝΑ"
στο 40΄νάμπερ να ταιριάζουν σε όλες
 (η Ρ μάλιστα τις είχε και φωτό)
το γαλατάκι και ύπνο που πάνε πακέτο
έχω μάθει ν'αγωνίζομαι στη ζωή
στο ζύγι είμαι κάτω από 80 με αφόρητη γοητεία
τα πιάτα στην Κυρία από μένα...
Πετρούλα Σίνη Κερατέα 18/04/2014

** Κάτω από το αυλάκι ( Οδηγίες  προς ναυτιλομένους ... χωρίς δακρυγόνα Μααλόξ η λύση)
άλοξ Μετάφραση
ἄλοξ (-οκος), η (Α) (ομηρικός τυπος ΣΕ αιτιατική ενικού ΠΟΥ Άπαντα ΚΑΙ ΣΕ πληθυντικό ὦλκα , ὦλκας ΑΠΌ άχρηστη ονομαστική ὦλξ )
1. το αυλάκι που σχηματίζει το αλέτρι
2. τραύμα που προκαλείται από νυχιά, γρατζούνισμα
3. το αυλάκι που σχηματίζει στη θάλασσα το πλοίο που ταξιδεύει
4. (στην ποιητ. γλώσσα) η συζυγική κλίνη που εννοείται μτφ. ως αγρός τού ανθρώπινου είδους.
[ ΕΤΥΜΟΛ. Αβέβαιης ετυμολογίας. Παράλληλος τ. της λ. αὖλαξ ΠΟΥ μαρτυρείται στους τραγικούς ΚΑΙ ΣΤΟΝ Αριστοφάνη.Συνήθως ο τ. ερμηνεύεται Ως Προϊόν μεταθέσεως ΑΠΌ ΤΗ ρίζα ἀολκ - που απαντά στον ομηρ. τ. αιτ. ὦλκα ( < * ἀ - Fολκα ) «αύλακα» - . βλ . ΚΑΙ λ αὖλαξ  ΠΑΡ. αρχ. ἀλοκίζω ].

***(Αλλά: Ο Νίτσε είναι νεκρός. -- [Ο Θεός])

****
Τ.Σ. ΕΛΙΟΤ Β΄΄.. ΜΙΑ ΠΑΡΤΙΔΑ ΣΚΑΚΙ (Η ΕΡΗΜΗ ΧΩΡΑ ) 1922
Το Κάθισμα όπου κάθονταν, σα στιλβωμένος θρόνος,
Έλαμπε στο μάρμαρο, όπου ο καθρέφτης

Που βάσταζαν κοντάρια πλουμισμένα με κλήματα
Όθε ξεμύτιζε ένας χρυσός Ερωτιδέας
(Με τη φτερούγα σκέπαζε τα μάτια του άλλος ένας)

Ζευγάρωνε φλόγες από εφτάκλωνους κεροστάτες
Αντιφεγγίζοντας το φως επάνω στο τραπέζι ένώ
Των κοσμημάτων της η λάμψη ορμούσε να το συναντήσει,
Πλούσια ξεχειλίζοντας σε θήκες μεταξωτές.
Σε φιάλες από φίλντισι και χρωματιστό γυαλί
Ξεβούλωτες, ενέδρευαν τ’ αλλόκοτα συνθετικά μυρωδικά της,
Υγρά, σε σκόνη, ή σ’ αλοιφή – σκοτίζανε, συγχύζανε
Και πνίγανε την αίσθηση με αρώματα· ερεθισμένα απ’ τον αγέρα
Που έμπαινε δροσερός απ’ το παράθυρο, τούτα ανεβαίναν
Παχαίνοντας τις τεντωμένες φλόγες των κεριών,
Ρίχνανε τον καπνό τους στα λακουεάρια,
Ξυπνώντας τα στολίσματα στο φατνωτό ταβάνι.
Πελώρια ξύλα πελαγίσια ταγισμένα μπακίρι
Έκαιγαν πράσινα και πορτοκαλιά, με πέτρα πολύχρωμη πλαισιωμένα,
Και στο θλιμμένο τούτο φως ένα δελφίνι σκαλισμένο κολυμπούσε.
Πάνω απ’ τ’ αρχαίο το τζάκι παρουσιάζονταν
Λες κι άνοιγε παράθυρο σε μιαν υλαία σκηνή
Η μεταμόρφωση της Φιλομήλας, της χαλασμένης τόσο βάναυσα
Από το βάρβαρο βασιλέα· κι όμως εκεί τα’ αηδόνι
Την έρημο όλη γέμιζε μ’ απαραβίαστη φωνή
Κι ακόμη φώναζε κι ακόμη ο κόσμος κυνηγάει,
«Γιακ, γιακ» σε βρώμικα αυτιά.
Κι άλλες ακόμη ρίζες μαραμένες των καιρών

Ήταν στον τοίχο ιστορισμένες· προσηλωμένα σχήματα
Σκύβαν, δηλώνοντας τη σιωπή στην περίκλειστη κάμαρα.
Πατήματα σερνόντουσαν στα σκαλοπάτια.
Κάτω απ’ το φέγγος της φωτιάς, κάτω απ’ τη βούρτσα, η κόμη της
Άπλωνε πύρινες ακίδες
Έλαμπε με λόγια, Κι ύστερα έπεφτε σε μιαν άγρια γαλήνη.


«Τα νεύρα μου είναι άσχημα σήμερα βράδυ.
Ναι, άσκημα. Μείνε μαζί μου.

Μίλησέ μου. Λοιπόν ποτέ σου δε μιλάς; Μίλησε.

Τι συλλογίζεσαι τώρα; Τι συλλογιέσαι; Τι;

Ποτές δεν ξέρω τι συλλογίζεσαι. Συλλογίσου».

Συλλογίζομαι πως είμαστε στων ποντικών το μονοπάτι

Εκεί που οι πεθαμένοι χάσανε τα κόκαλά τους.

«Τι είναι αυτός ο θόρυβος;»
Ο αγέρας κάτω απ’ την πόρτα.
«Τι είναι αυτός ο θόρυβος τώρα; Τι κάνει ο αγέρας;»
Τίποτε πάλι τίποτε.
«Δεν
Ξέρεις τίποτε; Δε βλέπεις τίποτε; Δε θυμάσαι
Τίποτε ;»

Θυμάμαι

Να, τα μαργαριτάρια τα μάτια του.
«Είσαι ή δεν είσαι ζωντανός; Δεν έχεις τίποτε μες στο κεφάλι σου;»

Αλλά

Χο χο χο χο το Σαιξπηχήρειο τούτο φοξ –

Είναι κομψότατο

Είναι ξυπνότατο

«Τι θα κάνω τώρα; Τι θα κάνω;»

«Θα ξεπορτίσω όπως είμαι, και θα γυρνώ στους δρόμους

Με τα μαλλιά μου ξέπλεκα, έτσι. Τι θα κάνουμε αύριο;

Τι θα κάνουμε πάντα;»
Ζεστό νερό στις δέκα.
Κι αν βρέχει, το κλεισμένο αμάξι στις τέσσερεις.

Και θα παίξουμε μια παρτίδα σκάκι,
Πιέζοντας μάτια δίχως βλέφαρα και περιμένοντας ένα χτύπημα στην πόρτα.
Ολόκληρο το ποίημα εδώ ...
http://poihtikakailogotexnikaanalogia.blogspot.gr/2014/04/1922.html

Το σκάκι Μανώλη Αναγνωστάκη
Ἔλα νὰ παίξουμε...
Θὰ σοῦ χαρίσω τὴ βασίλισσά μου
Ἦταν γιὰ μένα μιὰ φορὰ ἡ ἀγαπημένη
Τώρα δὲν ἔχω πιὰ ἀγαπημένη

Θὰ σοῦ χαρίσω τοὺς πύργους μου
Τώρα πιὰ δὲν πυροβολῶ τοὺς φίλους μου
Ἔχουν πεθάνει ἀπὸ καιρὸ
πρὶν ἀπὸ μένα

Ὅλα, ὅλα καὶ τ᾿ ἄλογά μου θὰ στὰ δώσω
Ὅλα, ὅλα καὶ τ᾿ ἄλογά μου θὰ στὰ δώσω
Μονάχα ἐτοῦτο τὸν τρελό μου θὰ κρατήσω
ποὺ ξέρει μόνο σ᾿ ἕνα χρῶμα νὰ πηγαίνει

δρασκελώντας τὴν μίαν ἄκρη ὡς τὴν ἄλλη
γελώντας μπρὸς στὶς τόσες πανοπλίες σου
μπαίνοντας μέσα στὶς γραμμές σου ξαφνικὰ
ἀναστατώνοντας τὶς στέρεες παρατάξεις

Ἔλα νὰ παίξουμε...

Ὁ βασιλιὰς αὐτὸς δὲν ἤτανε ποτὲ δικός μου
Κι ὕστερα τόσους στρατιῶτες τί τοὺς θέλω!
Τραβᾶνε μπρὸς σκυφτοὶ δίχως κἂν ὄνειρα
Ὅλα, ὅλα, καὶ τ᾿ ἄλογά μου θὰ στὰ δώσω

Ὅλα, ὅλα, καὶ τ᾿ ἄλογά μου θὰ στὰ δώσω
Μονάχα ἐτοῦτο τὸν τρελό μου θὰ κρατήσω
ποὺ ξέρει μόνο σ᾿ ἕνα χρῶμα νὰ πηγαίνει
δρασκελώντας τὴν μίαν ἄκρη ὡς τὴν ἄλλη

γελώντας μπρὸς στὶς τόσες πανοπλίες σου
μπαίνοντας μέσα στὶς γραμμές σου ξαφνικὰ
ἀναστατώνοντας τὶς στέρεες παρατάξεις
Ἔλα νὰ παίξουμε...

Κι αὐτὴ δὲν ἔχει τέλος ἡ παρτίδα...

http://poihtikakailogotexnikaanalogia.blogspot.gr/2013/11/blog-post_25.html

***** 1. 18/4 Τα γενέθλιά μου
2. 18/4 Η αποχώρηση των ΜΑΤ από την Κερατέα