Εμφανιζόμενη ανάρτηση

Ποιητικές συλλογές με τη συμμετοχή της Πετρούλας Σίνη μέσα στο έτος 2015

Να ευχαριστήσω για μια ακόμη φορά που με τιμήσατε να με συμπεριλάβετε σε τρεις ποιητικές συλλογές μέσα στο 2015! Ήτοι -τον Όμιλο για την ...

Τετάρτη 6 Ιανουαρίου 2016

Κατάθεση ψυχής .. της ρομαντικής ποιήτριας και εικαστικού, Χριστίνας Μυτιληναίου Ιακωβίδου




Φωτογραφία από την έκθεση καλλιτεχνών της ART WAY στο Artville Πολυχώρο Γλυφάδας και την Παρουσίαση του βιβλίου ''Κατάθεση Ψυχής'' της Χριστίνας Ιακωβίδου-Μυτιληναίου εκδόσεων Αρναούτης. Από αριστερά ο ο διοργανωτής των εκθέσεων της Art Way και εικαστικός Γεώργιος Σάρδης ο οποίος προλόγισε την έκθεση και μας παρουσιάζει εδώ... και τον ευχαριστούμε !,η ποιήτρια εικαστικός Χριστίνα Μυτιληναίου Ιακωβίδου, η ηθοποιός Αγιογράφος Μαριλένα Φωκά, ο Ιστορικός Θεωρητικός Τέχνης Λεόντιος Πετμεζάς*, η οικονομολόγος Πετρούλα Σίνη, και η ποιήτρια -ηθοποιός Αφροδίτη Δρακοπούλου - Σάρδη .

*Ο Ιστορικός Θεωρητικός Τέχνης Λεόντιος Πετμεζάς προλογίζει την ποιητική συλλογή "Κατάθεση Ψυχής" της Χριστίνας Μυτιληναίου - Ιακωβίδου διαβάστε την κριτική του στο λινκ που ακολουθεί  http://poihtikakailogotexnikaanalogia.blogspot.gr




Γράφει η Πετρούλα Σίνη




ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗΣ
 Το ταξίδι της αναζήτησης επίπονο κι’ επίμονο..
 Σ’ του νου τους δύσβατους τους δρόμους!..... 
Ομιχλώδη τοπία, φωτερές αχτίδες… 
Ποτέ δεν τελειώνει ένα τέτοιο της σκέψης ταξίδι!... 
23/11/2005 "Κατάθεση Ψυχής" της Χριστίνας Μυτιληναίου - Ιακωβίδου

Κατάθεση ψυχής .. μιας ψυχής που αναζητά, που πρέπει να βασιστεί...  όταν τα κεριά αγαπημένων της προσώπων έσβησαν ...
Θυμίζοντας μας "Τα Κεριά" στην Καβαφική ποίηση και τη "Λήθη" του Λορέντζου Μαβίλη!
Αλλά και τη δική της αφιέρωση στην πρώτη της σελίδα ξεκινώντας με τους στίχους του Κωστή Παλαμά :
"Εμέ δεν με βυζάξανε 
στον Ελικώνα οι Μούσες
Ε΄μέ με πικροανάθρεψαν
οι πόνοι κι'οι καυμοί"
"Το βιβλίο αυτό το αφιερώνω στη μνήμη της αδελφής μου που παίρνοντας με παιδούλα, χέρι, χέρι με οδήγησε στα μονοπάτια του λόγου"

 Τη ζεστή προστατευμένη ζωή, με τους δικούς της ανθρώπους νοσταλγεί που την άφησαν, σε έναν κόσμο άχαρο, αφιλόξενο, άκομψο, χωρίς ουσία και ξένο προς εκείνη, που σπούδασε να ομορφαίνει και διακοσμεί τους χώρους που κατοικεί η ψυχή μας...

Κι εκείνη έχει τόσα πολλά να πει... Οι μνήμες... πότε έρχονται και πότε πότε φεύγουν...γυρνά πίσω θυμάται....ξαναγίνεται παιδί και νοσταλγεί όλες τις στιγμές που έζησε...

ΤΡΕΧΩ 

Στις ανθισμένες ακακίες τρέχω των δεκάξι μου χρόνων,
 όπου σιγομουρμούριζαν ερωτικά Ολάνθιστα τραγούδια!.. 
Σαν άλλη άνοιξη μαζί τους χόρευα 
κι’ αυτές με έραναν με το θεσπέσιο άρωμά τους!...
23/11/2005 "Κατάθεση Ψυχής" της Χριστίνας Μυτιληναίου - Ιακωβίδου


 Θύμησες... και είναι τα μάτια του πατέρα αγνά καθάρια θάλασσες, που στο γαλάζιο τους του ουρανού και της θάλασσας τα ξαναβλέπει και την γαληνεύουν,  δείχνοντας της το δρόμο για το επίμονο ταξίδι της αναζήτησης, της ύπαρξης .. Η συνομιλία με τον εσώτερο εαυτό της, της κρατά συντροφιά. Στα κύματα των λέξεων, βρίσκει το απάγκιο κοιτώντας με τη διερευνητική ματιά της, την πλάση γύρω της και την καταγράφει...με τη γοητεία της ωριμότητας και σοφίας!

ΦΟΡΕΣ 
Φορές που η ψυχή βυθίζεται
 σε σύννεφα μέσα ονείρων 
ταξιδεύοντας να ‘βρει τον εαυτό της 
κι’ άλλες φορές που χάνεται 
στα βάθη τα δολερά του ιλίγγου.....
 Φορές, που ατενίζει το Θεό με τα φτερά της σκέψης,
 κι’ άλλες φορές βυθίζεται στην πεζή ανθρώπινη αθλιότητα....
 Φορές, που με βλέμμα κρυσταλλένιο 
κοιτάζει μέσα της να ‘βρει το θείο, 
κι’ άλλες, πολλές φορές, 
ω, ναι, κολυμπάει στην άβυσσο του νου την απροσπέλαστη..... 17/8/2002

Είναι κάποιες στιγμές που περνά από τη σκέψη της να αναζητήσει την αδελφή ψυχή της να μοιραστεί τον κόσμο της αλλά ύστερα το μετανιώνει βλέποντας την ομορφιά των δικών της λιβαδιών, η συνεσταλμένη ποιήτρια. Και που να βρεις κάποιον που να τον χαρακτηρίζει η άμεση έκφραση του αισθήματος, η τάση εξιδανίκευσης, η πλούσια φαντασία και η ονειροπόληση ;! Ήτοι τα στοιχεία που συνθέτουν τον ρομαντισμό... Και που να βρει ανθρώπους που κοιτούν πέρα από την επιφάνεια* των πραγμάτων και να συζητήσει, όπως έκανε με την αδελφή της και που αφιερώνει τούτη εδώ την ποιητική συλλογή.

Η ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ 
Χάθηκαν όμορφες πολλές στιγμές! 
Τη ματαιότητα βλέπεις. 
Τα εγωϊστικά μονομάτια που μέσα τους χανόσουν,
 Ξεφεύγοντας από την ουσία. -τη πεμπτουσία- της ζωής! 
Χάνοντας την άδολη, αγνή, ομορφιά της ψυχής……. 11/2/2013

Ψάχνει να βρει την γαλήνη, να μην πονά, στην ομορφιά του σύμπαντος κι αυτή αποτυπώνει στο χαρτί... Μας κάνει συμμέτοχους στις βόλτες της, με την εξασκημένη ματιά μιας εικαστικού και ποιήτριας που παρατηρεί την κάθε λεπτομέρεια, γεμίζοντας μας με τις λυρικές ενορχηστρώσεις της πανδαισίας χρωμάτων από την παλέτα της φύσης!  

Μόνο κάποιες φορές ο άνεμος σαν άλογο που τρέχει, είναι που την παρασέρνει στην αγκαλιά του και την αναστατώνει...Εκείνος την προστάζει να χορέψουν οι λέξεις με μουσικότητα, στο αντάριασμα... 
ΞΕΣΗΚΩΜΑ 
Τ’αγέρι δυνατά χτυπάει στα παραθύρια.
 στα δεντρά του κήπου παραδέρνει, 
κι’ αφουγκράζεται μονάχα το χτύπο της καρδιάς!
 Ξεσήκωμα, σαν τ’ αγεριού τη λύσσα.
 φουσκονεριά του ποταμού που ξεχειλίζει,
 κυλώντας μέσ’ από την κοίτη…… 
Κροτάλιασμα από βότσαλα
 στους λυσσαλέους κτύπους των κυμάτων.
 Η φύση ωρύεται παραδερμένη….
 Το ίδιο αναστατωμένη κι’ η ψυχή!!..


ΑΤΙΑ
 Άτια καλπάζουνε στους δρόμους του ξέφρενου νου.
 Στις βαθιές της ψυχής χαράδρες.
 απέλπιδα, χαρούμενα, θλιμμένα, με θυμό και προσμονή καλπάζουν….
 Καφετιά, μαύρα, λευκά, 
άτια κόκκινα των ονείρων φτερωτά, εικόνες της όποιας χαρμολύπης!
 Καλπάζοντας περνούν τα αιμάτινα του κορμιού ποτάμια,
 στις όχθες για να φτάσουν, εκεί, που απλώνεται γαλήνης γρασίδι……. 4/7/2011

ΩΔΗ ΣΤΗ ΜΑΝΑ ΓΗ Ι 
Κι’ είναι ο καημός μεγάλος και βαθύς.
 Στα μάτια καθρεφτίζεται το παράπονό της…. 
Τρίσβαθη λαβωματιά που ρέει αίμα κλάμα βουβό…
 Αγκομαχάει και θλίβεται… 
Κόκκινες πληγές, λαβωματιές αφήνουν.... 
Πονάει και κλαίει για το κακό που προκαλεί τον πόνο…
 ΙΙ Φυλάξτε λίγη γης ανέπαφη να στρώσει το κορμί της.
 να κοιμηθεί, να μην πονά. να ονειρευτεί δέντρα, φύλλα κι’ ανθούς στα σπλάχνα να φυτρώσουν....... 1/9/2010
Η σκέψη τρέχει συνέχεια σαν ά-λογο φτερωτό που πετά δεν σταματά και η γραφή της πλημμυρίζει τις άψυχες γραμμές, με χρώμα... Το κόκκινο της παπαρούνας, του ονείρου, του φεγγαριού σαν αίμα της καρδιάς που πάλλεται για ζωή, κοιτώντας το πράσινο...Γνωρίζοντας από τις σπουδές τη, πως θεραπεύει τα τραύματα του παρελθόντος...ενώ το μαύρο της νύχτας περνά από μπροστά μας φευγαλέα αφού το φωτίζει το φεγγάρι...σαν την μαγεία καλοκαιρινής βραδιάς κι είναι η αγαλλίαση που νιώθουμε, πως μόλις σταματήσαμε το κλάμα κι έχει μείνει το παράπονο και μόνον.
 ΓΑΛΗΝΗ 
  Στην ησυχία τ’ ουρανού της νύχτας, 
Στο λαμπρό πρόσωπο του φεγγαριού.
 Στα λευκά σύννεφα που τρέχουν στο ατέρμονο ταξίδι τους,
 μέχρι σταγόνες να γεννούν, να πέσουν…
Ταξιδεύεις στην απόλυτη του σύμπαντος γαλήνη…….. 11/7/2011

Με ρομαντισμό, όπως ανέφερα παραπάνω λοιπόν, η ποιήτρια-εικαστικός ... ξαναζωντανεύει με τις χρωματικές τις λέξεις, το άψυχο χαρτί ή με την σιωπηλή ποίησή της τον καμβά, φέρνοντας την άνοιξη, στις δικές μας ψυχές με τα ποιήματα και τα έργα της! Κατάθεση ψυχής σαν ένα μελωδικό νανούρισμα, με εικόνες σαν αυτές που ζωγραφίζει...να ζεστάνει τις καρδιές με θετικότητα. Μας ταξιδεύει όπως τα σύννεφα κινούνται αέναα στο φως του πρωινού και δίνουν το άσπρο τους στο δυνατότερο σημείο του, σε παλ όμορφα vintage χρώματα, να δημιουργήσει χαρούμενη ατμόσφαιρα να φύγει, η θλίψη, με εκλεπτυσμένη αισθητική και μοναδική αρμονία, δίνοντας απλόχερα με την ποίηση, μια άδολη αγκαλιά αγάπης, για να φύγει ο πόνος της μοναξιάς ... Σταλάζοντας λόγια παρηγοριάς στους μοναχικούς ανθρώπους


Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ

 Μόνος κάθεται κοιτάζοντας στο δρόμο τους ανθρώπους 
που περιδιαβαίνουν βιαστικοί ή νωχελικοί περιπατητές!.... 
Αφηρημένα, νοσταλγικά ανοιγοκλείνουν τα μάτια 
κι’ ένα δάκρυ σταλάζει στα μακρόχρονα μάγουλά του!
 Μειδίαμα θλίψης, ειρωνείας, ευτυχίας, χαράζεται στα χείλη
 αναπολώντας τα περασμένα χρόνια….. 
Τώρα, αναρωτιέται…. 
περιμένω τη στερνή συντροφιά μου, την ύστερη της ζωής μου!...... 7/6/2013



Δια του λόγου του αληθές και η παραπάνω φωτογραφία μπροστά στον υπέροχο πίνακά της -με τα παλ ρομαντικά χρώματα που δείχνει την λεπτότητα του χαρακτήρα της καθώς επίσης γνωρίζει ως διακοσμήτρια πως αυτά τα καταπραϋντικά χρώματα με το 65% λευκό ενδείκνυνται για εσωτερικούς χώρους διότι χαλαρώνουν σαν το φως του πρωινού-  και την κατάθεση ψυχής της στα χέρια του εκδότη της κυρίου Δημητρίου Αρναούτη!

Τα μάτια ... τα μάτια λένε πάντα την αλήθεια και σε κοιτά στα μάτια, η ποιήτρια με τα δικά της ειλικρινή τόσο γεμάτα από συναίσθημα μάτια της, ψάχνοντας να εξερευνήσει εάν λες αλήθεια...
Ή είναι γεμάτα ερωτήματα για τις κακίες του κόσμου και τόσο συμπονετικά ....
ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ 
Τα μάτια βουρκώνουνε στη θέα βρώμικων,
 άπλυτων πεινασμένων παιδιών, 
Σ’ του χεριού το απεγνωσμένο άπλωμα…
… Ερωτήματα που θλίψη σε γεμίζουν στάζουν δάκρυ, ματώνουν…… 16/11/2005

ΤΟ ΦΟΡΕΜΑ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ 

Ντύθηκα το φόρεμα του Φεγγαριού, 
για να γιορτάσω ελεύθερη τη μοναξιά μου…. 
Να ταξιδέψω στα ύψη τ’ουρανού 
ανάμεσα στ’ αστέρια 
και στον αγέρωχο αγέρα ! 

Ντύθηκα το φόρεμα του Φεγγαριού… 

να ταξιδέψω μακριά στον κόσμο.
 να ‘δω, πως ζούνε οι άνθρωποι σ’ αυτόν!....

 Στολίστηκα στο κόκκινο του Φεγγαριού, 

να δείξω τη χαρά μου,
 μ’ αυτό, αμέσως άλλαξε , 
ταξίδεψε μέσα στα σύννεφα με θλίψη γεμισμένο ,
 γι’ αυτό που γίνεται στη γη κι’ ο κόσμος όλος κλαίει…
 που τα παιδιά κοιμούνται νηστικά...
. Κλαίει η γη, οδύρεται
 Για τους χαμένους παραδείσους!
Ο κόσμος θλιμμένος δεν χαμογελά! 
Βυθίζεται σε σκέψεις!.....
 Ντύθηκα τη μορφή του Φεγγαριού
 Μα δε θέλω άλλο ταξίδι....
 Αρκεί που βρίσκομαι εδώ...
 Μου αρκεί η τόση δυστυχία Δίπλα!.... 
Κατάθεση Ψυχής της Χριστίνας Μυτηλιναίου - Ιακωβίδου

Μας μυεί τελετουργικά να βγούμε από το σκοτάδι. Όχι δεν θα μας πάρει στα βάθη του ! Έχει φτιάξει τον κόσμο της και μας καλεί να συμπορευτούμε μαζί της
"Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα. " Ν. Καζαντζάκης
Με μια συνεχή κλιμακωτή πορεία -κι ας μας σταυρώνουν κάθε μέρα- εις τα άνω με μια πρόοδο συνεχή,  με τις περίτεχνες υφάνσεις των ιστών της, ώστε να διασταυρωθείς με τις ακτίνες του φωτός που ζεσταίνει και φέρνει χαρμόσυνα το μήνυμα της ελπίδας! 
"ΣΚΟΤΕΙΝΑ ΠΗΓΑΔΙΑ 
Σκοτεινά πηγάδια μέσα μας Ανοίγουν,
 Προσπαθώντας στα βάθη τους
 Να μας τραβήξουν…
 Προσπαθεί η ψυχή
 Να κρατηθεί, πονάει
 Από την πίεση που φέρνει Το σκοτάδι!...
 Ανάσα βαθιά , πόνος, Που φέρνει δάκρυ…. 
Βυθίζεται, πέφτει, προσπαθεί, Βοήθεια ζητάει!....
 Κράτα ψυχή, Μην πέφτεις στα πηγάδια Της αβύσσου.
 Κοίτα ψηλά τον ουρανό, Τα φεγγερά αστέρια!.
 Τον ΄Ηλιο κοίτα, Που ζεσταίνει τις καρδιές Με χαμογέλιο Κι’ ελπίδα!!!.. "


ΤΡΕΧΑ ΨΥΧΗ ΜΟΥ 


Τρέχα ψυχή μου στα βουνά που ανθίζει η ανεμώνα. 
τρέχα σε δάση ολόδροσα πυκνά..... 
Τρέχα καρδιά μου εκεί, 
που τ’ όνειρο πλανιέται εκεί,
 που τ’ αϊδόνια κελαϊδούν
 κι’ οι λεύκες ψιθυρίζουνε
 αργόσυρτα της φύσης το τραγούδι!...
Τώρα που ξαναδιάβασα τα ποιήματα της Χριστίνας Μυτηλιναίου - Ιακωβίδου  μου έφτιαξαν τη διάθεση όπως όταν την πρωτοδιάβασα.... μου αφήνει δε, μια αίσθηση να βγω έξω από την κατάθλιψη που με κρατά και να συναντήσω τη φύση ... και θα κλείσω με τους στίχους του Roberto Benigni όπως ξεκίνησα να διαβάζω την παρουσίασή μου εάν και όχι ολοκληρωμένη...



"Αυτούς που ονειρεύονται τους αναγνωρίζεις,
έχουν στα μάτια ένα πέπλο θλίψης. 
Έχουν τη μελαγχολία αποκοιμισμένη στην άκρη των χειλιών, 
έχουν το ύφος ανθρώπου που κάτι ψάχνει απελπισμένα.
Το ονείρεμα είναι κουραστικό, δεν είναι για τον καθένα. 
Είναι για τους θαρραλέους όπως η θάλασσα και η αγάπη."
Roberto Benigni.

Και αφιερωμένο επίσης το La Vita e bella






Γεννημένη η ποιήτρια την ημέρα των Αγίων Επιφανίων και της εύχομαι Χρόνια πολλά Φωτεινά και υφασμένα* περίτεχνα πάντα, με τα χρώματα της ψυχής της!
*Επιφάνια  < ἐπιφαίνω < φαίνω = φωτίζω (ιδιωματικό:  υφαίνω)




Αναμνηστική φωτογραφία από την παρουσίαση της ποιητικής συλλογής τις 13/06/2015 "Κατάθεση ψυχής"  της ποιήτριας εικαστικού Χριστίνας Μυτηλιναίου Ιακωβίδου πλαισιώνοντας το έργο της από αριστερά ο εκδότης του βιβλίου Δημήτριος Αρναούτης, η γράφων Πετρούλα Σίνη, η Αγιογράφος Μαριλένα Φωκά - Πετμεζά, η Χριστίνα Μυτηλιναίου - Ιακωβίδου, ο ιστορικός τέχνης Λεόντιος Πετμεζάς, η ποιήτρια ηθοποιός φωτογράφος Αφροδίτη Δρακοπούλου - Σάρδη και ο εικαστικός και διοργανωτής της έκθεσης Γεώργιος Σάρδης